Author Archive
CEL PRZYJAZDÓW
Celem przyjazdów turystycznych do tego regionu jest zarówno motyw poznawczy, jak i handlowy (turystyka biznesowa), w mniejszym stopniu ruch turystyczny ma tu charakter wyłącznie wypoczynkowy. Do regionu Azji Południowo- -Wschodniej przybywa rocznie około 30 min cudzoziemskich turystów, którzy odwiedzają głównie: Malezję, Hongkong, Tajlandię, Taiwan, Singapur, Makau i Filipiny. Wśród przyjezdnych dominują mieszkańcy Azji, zwłaszcza Japończycy, na drugim miejscu znajdują się Europejczycy (Anglicy, Francuzi, Niemcy), a dalej mieszkańcy Stanów Zjednoczonych i Australii. Region ten, po odbudowaniu krajów zniszczonych w działaniach wojennych, jakie toczyły się tu przez kilkadziesiąt lat, ma dużą szansę na dynamiczny rozwój ; turystyki.
WYDŁUŻONY SEZON
Budowa wysokogórskich stacji narciarskich znacznie wydłużyła sezon uprawiania sportów zimowych i spowodowała, że każdego roku przybywa w Alpy kilkadziesiąt milionów turystów, pochodzących głównie z krajów Europy. Region alpejski, podobnie jak i śródziemnomorski, obejmuje terytoria kilku państw. Turystyczny region Alp rozciąga się na terytoriach: Francji, Włoch, Szwajcarii, Liechtensteinu, Niemiec, Austrii i Słowenii, co w niewielkim tylko stopniu utrudnia jego turystyczne użytkowanie. Znacznie młodsze są pozostałe wielkie regiony turystyki międzynarodowej na świecie.
POPULARNOŚĆ WYSP ŚRÓDZIEMNOMORSKICH
Najpóźniej zagospodarowano cieszące się obecnie wielką popularnością wyspy śródziemnomorskie (część z nich, np. Baleary, były zagospodarowane już wcześniej). Szacuje się, że w regionie śródziemnomorskim przebywa rocznie 25-30% światowej liczby turystów międzynarodowych, którzy przyjeżdżają tu ze wszystkich kontynentów. Ciepłe morze i duże nasłonecznienie od wielu już lat jest bardzo silnym magnesem przyciągającym w region śródziemnomorski duże grupy turystów, zwłaszcza z krajów Europy Północnej (Niemcy, mieszkańcy wysp brytyjskich, Skandynawowie itd.).
REGIONY TURYSTYCZNE ŚWIATA
Delimitacja regionów turystycznych w skali całego świata jest przedsięwzięciem trudnym i złożonym, głównie ze względu na konieczność zastosowania różnorodnych kryteriów. Światowa Organizacja Turystyki (WTO — World Tourism Organization), przyjmując analizę ruchu turystycznego, wydzieliła sześć makroregionów turystycznych, w ramach których wyznaczono dwanaście subregionów. Największym regionem ze względu na skalę ruchu turystycznego jest Europa, na obszarze której wyznaczono cztery subregiony: wschodni, północny, południowy i zachodni. Drugim makroregionem jest Ameryka, obejmująca oba kontynenty. Dzieli się on na trzy subregiony: Ameryka Północna, Ameryka Środkowa i Południowa oraz Karaiby. Kolejnym makroregionem jest Azja Wschodnia i obszar Pacyfiku, łącznie z kontynentem Australii.
WALORY KARPAT
Walory antropogeniczne Karpat związane są głównie z folklorem i kulturą ludową choć nie brak tu również zabytkowych obiektów zarówno świeckich, jak i kościelnych. Zagospodarowanie turystyczne Karpat jest silnie zróżnicowane, najlepiej jest ono rozwinięte w części zachodniej oraz w Tatrach, znacznie słabiej na obszarze położonym na wschód od doliny Popradu. Karpaty to największy i najbardziej zróżnicowany region górski Polski, który masowo odwiedzany jest zarówno latem, jak i zimą. Dotyczy to zwłaszcza regionów węzłowych Zakopanego i Wisły. Region turystyczny Karpat dzieli się na dziewięć rejonów (podregionów) odpowiadających głównym
jednostkom fizyczno-geograficznym. Są to: Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Mały i Makowski, Podhale, Orawa, Spisz i Pieniny, Tatry, Gorce i Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, Beskid Niski, Bieszczady oraz Pogórze Karpackie.
KARPATY
Karpaty należą do młodych gór wypiętrzonych w orogenezie alpejskiej, co rzutuje na ich młody, o żywej rzeźbie krajobraz. Są to góry silnie zróżnicowane pod względem wysokości, co znajduje odbicie w warunkach klimatycznych. Najwyższa część polskich Karpat — Tatry — ma krajobraz typowo alpejski z licznymi śladami zlodowacenia, głęboko wciętymi dolinami, jeziorami polodowcowymi i morenami. Znaczna część regionu jest silnie zalesiona, a w dolinach niektórych rzek (np. Popradu) występują źródła mineralne, które dały początek rozwojowi uzdrowisk. Walory przyrodnicze Karpat objęte zostały ochroną prawną. Znajduje się tu sześć parków narodowych (Babiogórski, Gorczański, Tatrzański, Pieniński, Magurski i Bieszczadzki) oraz kilka parków krajobrazowych.
WIĘKSZY OBSZAR
Stan zagospodarowania turystycznego powoduje, że region Sudetów stal się jednym z najintensywniej odwiedzanych przez turystów. Region turystyczny Sudetów ze względu na zróżnicowanie przyrodnicze dzieli się na sześć rejonów (podregionów). Są to: Kotlina Jeleniogórska i Karkonosze, Góry Izerskie, Góry Kamienne i Wałbrzyskie, Góry Sowie, Ziemia Kłodzka oraz najmniejszy rejon — Góry Opawskie. Znacznie większym obszarowo jest turystyczny region Karpat, który obejmuje znajdujący się w granicach Polski fragment wielkiego fałdowego górotworu Karpat.
POJEZIERZE POMORSKIE
Walorem przyrodniczym tego regionu jest krajobraz polodowcowy, który odznacza się przebiegiem pasma wzgórz morenowych wyznaczających zasięg zlodowacenia stadiału pomorskiego, z najwyższym wzniesieniem w Polsce północnej — Wieżycą (329 m n.p.m.), liczne jeziora, które zwłaszcza we wschodniej części regionu mają charakter rynnowy, oraz wielkie równiny piaszczyste — sandry, porośnięte wielkimi kompleksami lasów (Bory Tucholskie i Iławskie, Puszcza Drawska i Gorzowska). Lesistość tego obszaru należy do największych w Polsce (ponad 35%) i jest tu ważnym walorem turystycznym. Region ten posiada również znaczące walory antropogeniczne, wśród których na szczególne wyróżnienie zasługuje Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach Kiszewskich oraz pozostałości umocnień tzw. Wału Pomorskiego z II wojny światowej.
REGIONY WĘZŁOWE
Regiony węzłowe związane są z wykształceniem w przestrzeni turystycznej wyraźnego rdzenia osadniczego, który będąc centrum rozrządowym ruchu turystycznego, organizuje wokół otaczającą przestrzeń, podporządkowując ją sobie funkcjonalnie. Turystyczne regiony węzłowe powstają w różnych warunkach środowiskowych, najczęściej jednak związane są ze środowiskiem górskim czy pojeziernym, które często determinuje kształt przestrzenny regionu (kotlina górska, gęsta sieć jezior itp.). Przykładami turystycznych regionów węzłowych w Polsce może być region Zakopanego w środowisku górskim czy region Augustowa w środowisku pojeziernym.
TURYSTYCZNE REGIONY PERYFERYJNE
Turystyczne regiony peryferyjne powstają na obszarach 0 dużej atrakcyjności walorów przyrodniczych i są nastawione na wypoczynek oraz turystykę długookresową, związaną najczęściej z urlopami i wakacjami. Regiony peryferyjne konkurują ze sobą zarówno walorami przyrodniczymi, jak antropogenicznymi, a zwłaszcza ich unikatowością, w tym także walorami zdrowotnymi (uzdrowiska). Zaspokajają one potrzeby masowej turystyki, co powoduje, że na tych obszarach działalność turystyczna staje się wiodącą funkcją społeczno- -ekonomiczną.